Δευτέρα 7 Οκτωβρίου 2013

Comics

Το αγαπημένο Μίκυ Μάους σταματά να εκδίδεται. Δεν γνωρίζω ποιά παλιά κόμικς, αυτά με τα οποία μεγαλώσαμε, εξακολουθούν να εκδίδονται, αλλά τα βρήκα όλα. Και άλλα πολλά. Μια υπέροχη συλλογή από παλιά κόμικς (όχι μόνο Μίκυ Μάους) αλλά και παλιά βιβλία θα βρείτε στην ιστοσελίδα http://users.sch.gr/vasanagno/comics.html .
Για όλους τους «μεγάλους» μικρούς. Καλή ανάγνωση!



Κάποτε θα'ρθουν - Παύλος Σιδηρόπουλος

Σχολείο στο σύννεφο

Ένα πολύ ενδιαφέρον πείραμα σχετικό με την εκπαίδευση






Μπορείτε να κατεβάσετε και το αντίστοιχο Toolkit από εδώ εδώ


Δευτέρα 29 Απριλίου 2013

Ο λαβύρινθος του διαδικτύου



(αφιερωμένο στα νέα παιδιά που ο ενθουσιασμός τους η λαχτάρα τους να ξεφύγουν είναι το αγαπημένο φαΐ του κάθε απατεώνα...)
Η αλλιώς, που πας καραβάκι με τέτοιο καιρό.  Έχεις μπλεχτεί σ΄ενα λαβύρινθο χωρίς τέλος.  Έξω από αυτόν στη πραγματική ζωή (λέμε τώρα και κανένα αστείο) όλα μοιάζουν να έχουν πέσει σε μια κινούμενη άμμο και βυθίζονται σιγά σιγά χωρίς ούτε ένα κλαδί να μπορεί να σταματήσει το πνίξιμο. Τελευταία έξοδος από το βούρκο το διαδίκτυο. Για τους παλαιότερους ένα καινούργιο παιχνιδάκι, για τους νέους το πλέον αγαπημένο παιχνιδάκι.
Είναι όμως παιχνιδάκι τούτο δω? Μεταξύ γνώσης και πληροφόρησης υπάρχει ένας δρόμος που από ότι βλέπω δεν ταιριάζει με τη φυσική μας τεμπελιά να κουραστούμε να τον διανύσουμε. Το βιβλίο είναι γνώση. Το περπάτημα έξω, οπουδήποτε, είναι γνώση. Η προσωπική αναζήτηση μέσα από εμπειρίες, ανθρώπους, τη φύση, το σκάλισμα μέσα μας κι έξω από εμάς, είναι γνώση. Το διαδίκτυο είναι ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ. Πληροφορία καλωδιωμένη, που τραβάει τους περιηγητές σε εκατομμύρια διαφορετικούς διαδρόμους.
Ο κάθε δρόμος μπορεί να σε βγάλει κάπου.  Το κακό είναι πως σε μία από όλες τις άκρες υπάρχει  περίπτωση να σε περιμένει απλά ο Μινώταυρος. Υπομονετικά. Σίγουρος πως θα πέσεις επάνω του.  Πριν την έναρξη της περιήγησης,  ίσως είναι καλό να εφοδιαστείς με τον Μίτο. Να έχεις ένα κράτημα. Μη μπουκάρεις έτσι άνετος.  Ακολουθώντας φωνές, μουσικές, φώτα στην άκρη του διαδρόμου, ψιθύρους. Πρέπει να έχεις ένα νήμα τυλιγμένο γύρω σου. Κι αυτό το νήμα δεν μπορεί παρά να είναι τα εφόδια ενός καλού ιχνηλάτη.
Τι χρειάζεται αλήθεια ένας καλός ιχνηλάτης? Σκέψου.  Να επιβιώσεις και να βρεις την άκρη δεν είναι τύχη. Είναι ζήτημα τακτικής, γνώσης, προσωπικής ικανότητας, αντοχής, δύναμης, κι ένστικτο. Είσαι σ΄ενα λαβύρινθο που μοιάζει να μην έχει τέλος. Οτιδήποτε  κι αν ψάξεις, όποιο δρόμο κι αν πάρεις θα ανοίγονται άλλοι εκατό μπροστά σου, κι ο καθένας από αυτούς θα σε αναγκάζει να επιλέξεις άλλους τόσους ο καθένας.  Που είναι η άκρη? Η άκρη που δεν περιέχει το Μινώταυρο?  Και τελικά ποιος σ΄εβαλε εκεί κι από ποιον κατασκευάστηκε αυτός ο παράξενος κόσμος?
Δεν υπάρχει άλλη διαφυγή από τη προσωπική ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ κι ΕΠΑΛΗΘΕΥΣΗ.  Κι εδώ είναι το μεγάλο κόλπο. Αυτά που σου μαθαίνει με τη μορφή ηλεκτρονικής πληροφόρησης τούτο εδώ το παγκόσμιο άκρως γοητευτικό συλλογικό όργανο, σου δίνει απαντήσεις για πράγματα που βιώνεις ΕΞΩ ΑΠΟ ΑΥΤΟ, κρατώντας σε όμως για να τα μάθεις ΜΕΣΑ ΣΕ ΑΥΤΟ. Η πληροφορφία εκτοξεύεται αστραπιαία. Στον τάδε δρόμο υπάρχει μια σκάλα που οδηγεί στον ουρανό.  Μένεις καρφωμένος στη καρέκλα και κάνεις μια μανιασμένη αναζήτηση. Που είναι αυτή η σκάλα. Πως λένε το δρόμο. Ποιος το είπε.  Τον βρίσκεις. Κοιτάζεις τη σελίδα του. Προσπαθείς να ανακαλύψεις τι καπνό φουμάρει. Κοιτάς τα λινκ, τις παραπομπές που κάνει κι οδηγείσαι σε  μια άλλη σελίδα που έχει περισσότερες λεπτομέρειες. Κι  από εκεί σε μια άλλη πληροφορία  που σου υποδεικνύει και μέχρι που φτάνει η σκάλα. Στη συνέχεια πέφτεις πάνω σε κάποιον που μοιάζει να σε γνωρίζει, λες και σε περίμενε.  Σε καλωσορίζει σαν να είναι θεός που διαβάζει τα μυαλά των πιστών του. Χαίρεσαι. Ανήκεις κάπου. Στην ομάδα που ψάχνουν όλοι για τη σκάλα. Ξέρεις αυτό είναι το πιο πανάρχαιο έξυπνο "καμάκι".  Ο Πυγμαλίων που ανακαλύπτει το αστείρευτο ταλέντο σου, τη μοναδικότητά σου, που σου θρέφει τη φιλαρέσκειά σου.  Σε όλα τα επίπεδα. Το εισιτήριο εξαπάτησης είναι ακριβώς η αποδοχή μιας παράλογης κολακείας.
Που την είδες που τη ξέρεις και τη μολογάς είπε στο γνωστό παραδοσιακό τραγουδάκι και μετά τη σκότωσε τη πάπια. Αλήθεια αν θέλεις μια συμβουλή σκέψου μήπως μοιράζεσαι τους παρακάτω φόβους. Για τους καθρέφτες, τους κλόουν, τον πάκμαν και τις γραμμές που χωρίζουν τα πλακάκια στο πεζοδρόμιο. Πως είπες?  κάτι από όλα αυτά φοβάσαι? Δεν είμαι μάντης. Γνωρίζω απλά τους κοινούς μας φόβους. Ολοι οι άνθρωποι φοβόμαστε κάτι από αυτά.  Αν αντί να έψαχνες σε εικονικούς κόσμους άνοιγες τη καρδιά σου στους αγαπημένους σου κι εκείνοι σε σένα ίσως να είχες βρει την άκρη...
Υπάρχει κάτι πολύ απλό πριν από όλα αυτά. Κλείσε τον υπολογιστή.  Κλείσε το ρούτερ. Πάρε ένα δισάκι στον ώμο. Ένα άνετο ζευγάρι αθλητικά κι ένα μπουκάλι νερό μέσα στο σάκο. Και κάτι για τη πείνα. Ίσως και μια πυξίδα. Και ΠΗΓΑΙΝΕ ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙΣ αν υπάρχει αυτό που σου λένε ή όσα ΔΕΝ σου λένε.  Αν υπάρχει ο δρόμος, η σκάλα, οι άνθρωποι που την ανεβαίνουν. Ψάχτο.  Ακολούθησε τα ίχνη.  Δεν υπάρχει κανένας σοφός μέσα στο διαδίκτυο.Κανένας προφήτης. Κανένας θεός. Κανένας υπερήρωας.
Υπάρχουν άνθρωποι πίσω από τα πληκτρολόγια. Πίσω από τις σελίδες. Πίσω από το παγκόσμιο ιστό. Κι αφού υπάρχουν άνθρωποι, υπάρχουν τα πάντα. Από το μεγαλύτερο καλό μέχρι το πιο επικίνδυνο κακό.  Άγγελοι και δαίμονες. Αγρίμια και κατοικίδια. Γνώστες που θέλουν να μάθεις και γνώστες που θέλουν να μην μάθεις. Υπάρχουν εκείνοι που έχουν άγνοια αλλά φαντασιώνονται πως είναι σοφοί και λένε πολλά και άχρηστα,  αλλά έχουν καλό ένστικτο στο να ψαρεύουν αφελείς. Υπάρχουν αληθινοί γνώστες αλλά είναι αθόρυβοι κι είναι δύσκολο να τους ανιχνεύσεις. Θέλει να έχεις μια ιδέα που περίπου βαδίζεις για να φτάσεις στα λημέρια τους κι η πλάκα είναι πως οι πιο "διαβασμένοι"  δεν έχουν καν "λημέρια" Σπίτι τους είναι. Η παραπληροφόρηση σου υποδεικνύει πως για να φτάσεις κάτι σπουδαίο πρέπει να κάνεις κάτι πολύπλοκο. Τα σπουδαιότερα πράγματα δεν έχουν τίποτα το περίεργο. Είναι ντυμένα με απλότητα. Υπάρχουν οι επαγγελματίες απατεώνες που ξέρουν πως δεν είναι σοφοί αλλά ξέρουν επίσης πως το να τους παριστάνουν κάνει καλές μπίζνες. Υπάρχουν καλοπροαίρετοι μπερδεμένοι και κακοπροαίρετοι ξεκάθαροι, αλλά  δικαιώνονται και οι δύο από τη δική σου λαχτάρα να φτάσεις γρήγορα στην άκρη. Την ανυπομονησία σου.
Η αλήθεια κυκλοφορεί μαζί με το ψέμα χέρι χέρι σε εκατομμύρια παραλλαγές. Ο δρόμος που οδηγεί στη γνώση κι εκείνος που οδηγεί στη πλάνη μπλέκονται συνέχεια στα καλούδια της νέας εποχής. Η άγνοια μπορεί να είναι κι ευλογία. Η υπερπληροφόρηση μπορεί να καταντήσεις τρέλα. Αλλά το σίγουρο είναι πως η παραπληροφόρηση είναι επικίνδυνη. Πιο επικίνδυνη από την άγνοια.
Η άγνοια εμπεριέχει την ελπίδα πως ίσως κάποτε ξυπνήσεις. Η παραπληροφόρηση δυστυχώς είναι το λάθος ξύπνημα. Και για αυτό ακριβώς το λόγο είναι άκρως επικίνδυνη. Γιατί εμπεριέχει τον ενθουσιασμό της αφύπνισης. Τη σιγουριά πως «επι τέλους κατάλαβα την αλήθεια» Τον ΚΑΘΗΣΥΧΑΣΜΟ πως βρήκα τα μυστικά που μου κρύβανε τους τσάκωσα. Πολλές φορές όμως σ΄αυτή ακριβώς τη φάση, το μόνο που έχεις τσακώσει είναι η άκρη από το σακάκι του λαγού που θα σε οδηγήσει σε μια χώρα των θαυμάτων μεν, αλλά που σ΄αυτή τη χώρα?
Μήπως στη κόκκινη  βασίλισσα που φωνάζει  «off with his head!» ?
Μήπως στο κύριο που μοιράζει ωραίες καραμελίτσες  έξω από τη πόρτα του κρησφύγετου?
Μήπως στη γιαγιούλα που γιατί άραγε έχει τόσο μεγάλο στόμα?
Η αλήθεια βρίσκεται εκεί έξω, επέμενε ο Μόλντερ. Κι εσύ ντε φάκτο πίστεψες πως εννοούσε εκεί πάνω. Μακριά. Πολύ μακριά από τα λημέρια σου. Σε άγνωστους κόσμους. Η αλήθεια βρίσκεται εκεί έξω όντως, αλλά ίσως πολύ κοντύτερα από ότι φαντάζεσαι.
Εδώ μέσα πάντως βρίσκονται ίσως μερικές εκδοχές της. Ένας  κόσμος γεμάτος  καλώδια, εικόνες, γεμάτος με ανώνυμους που σε καλούν να μάθεις τα μυστήρια της ύπαρξης,  κι επώνυμους που στα εξηγούν όπως γουστάρουν, έχει περιορισμούς.  Βλέπεις αλλά δεν αγγίζεις. Σου περιγράφουν το φαΐ αλλά δεν  μπορείς να το γευτείς. Ακούς αλλά είναι τόσες πολλές οι φωνές από τις σειρήνες που χάνεις το μπούσουλα (τη πυξίδα σου)  Νοιώθεις πως πλησιάζεις κάπου αλλά όποιος θέλει ότι ώρα θέλει μπορεί να σου κλείσει το διακόπτη.
Σε καλούν να βγεις από το περίφημο μάτριξ που οι περισσότεροι ανακάλυψαν μετά τις ταινίες των γνωστών χολυγουντιανών αδελφών,  μέσα από αυτό.  Ξέρεις ποιος είναι και τι? Μπορείς να ανακαλύψεις μέχρι που φτάνει η τρύπα του λαγού?  Στ' αλήθεια έχεις κολλήσει με το κόκκινο και μπλε χάπι? Χάπι? Δηλαδή αν κάποιος σου παρουσιάσει ένα τέτοιο χαπάκι θα το πάρεις? Δεν σου έχει πει ποτέ η μαμά σου να μην παίρνεις καραμέλες από ξένους?
Είναι δύσκολο έως ακατόρθωτο.  Μόνο ένας τρόπος υπάρχει. Φτιάξε το δικό σου μονοπάτι. Και το νήμα γερά δεμένο γύρω σου. Οι εποχές που έρχονται θα είναι πολύ άγριες. Κι η δύναμη που χρειάζεται μας έχει ήδη δοθεί. Ας προσέξουμε λοιπόν ποιοι και γιατί δεν θέλουν να το θυμόμαστε.
Αυτά όλα τα γράφω, γιατί το πράγμα έχει ξεφύγει. Εντελώς.  Για όσους βιάζονται.  Εγώ αν βιάζομαι? Οχι. Γιατί να είμαι ανυπόμονη. Η γη είναι στρογγυλή και γυρίζει. Καθώς κάθομαι πάνω σ΄εκείνο το βράχο και ρεμβάζω την όμορφη κάνω μια στροφή  γύρω από τον εαυτό μου.  Πείσμωσα από τότε που διάβασα εκείνη τη φράση του Πόε που έλεγε πως ποτέ κανείς δεν θα δει τη θέα που απλώνεται κάτω από τη κορυφή της Αίτνας γιατί ποιος θα τολμήσει να κάνει μια στροφή γύρω από τον εαυτό του, εκεί στη κόψη της λάβας?...
Κι όμως υπάρχουν πολλοί που αυτοί τη στροφή την έχουν κάνει. Το πρόβλημα είναι πως η Αίτνα και η στροφή της είναι εκεί έξω και σε προκαλούν να το τολμήσεις. Το να κάνεις εδώ μέσα τη στροφή σου, γύρω από ένα εικονικό ηφαίστειο και μια ακίνδυνη λάβα δεν μου λέει τίποτα για τη στροφή σου.
Αν θεωρείς τόσο σημαντικό να αποκωδικοποιήσεις τα όνειρα, κάντο τουλάχιστον με τα δικά σου. Γιατί να προσπαθείς να ανακαλύψεις τι όνειρο είδε ο γείτονάς σου, αφού ακόμαδεν έχεις κατορθώσει να θυμηθείς που πήγες εσύ τη νύχτα? Ε?
Ολο το παραπάνω σαν απάντηση σε μια νεανική παρέα που είναι τόσο ενθουσιασμένοι για το διαδίκτυο και την σουπερ-πληροφόρηση,  καθώς τους βλέπω να χρησιμοποιούν για παντ του ποντικιού τους εκείνο το σκονισμένο βιβλίο που πηραν από τη βιβλιοθήκη της μαμάς και που δεν μπήκαν ποτέ στο κόπο να δουν τι γράφει....

Σάββατο 9 Μαρτίου 2013

Το βαρόμετρο


Το γνωστό "ανέκδοτο" με το βαρόμετρο. Πάντα επίκαιρο.


Αφιερωμένο εξαιρετικά σε όσους πιστεύουν στην μοναδική (τους) αλήθεια....


Το Βαρόμετρο - Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης
Το κείµενο που ακολουθεί αφορά µια ερώτηση που ήταν θέµα σε εξετάσεις
Φυσικής στο Πανεπιστήµιο της Κοπεγχάγης:

«Να περιγράψετε πώς µπορούµε να µετρήσουµε το ύψος ενός ουρανοξύστη
χρησιµοποιώντας ένα ßαρόµετρο».

Ένας φοιτητής απάντησε: «Δένετε ένα µακρύ σπάγγο στο λαιµό του
ßαρόµετρου και στη συνέχεια κατεßάζετε το ßαρόµετρο από την ταράτσα
µέχρι να εγγίζει το έδαφος. Το ύψος του κτιρίου θα ισούται µε το µήκος
του νήµατος συν το µήκος του ßαρόµετρου».

Αυτή η πρωτότυπη απάντηση εξόργισε τόσο τον εξεταστή, ώστε αυτός έκοψε
το φοιτητή στο συγκεκριµένο µάθηµα. Ο φοιτητής προσέφυγε στις αρχές
του Πανεπιστηµίου, ισχυριζόµενος ότι η απάντησή του ήταν αναµφίßολα
σωστή και ότι αδίκως κόπηκε.

Το Πανεπιστήµιο όρισε έναν άλλο εξεταστή να διερευνήσει το θέµα και να
αποφασίσει εάν έπρεπε να κοπεί ο φοιτητής ή όχι. Ο κριτής αυτός
θεώρησε ότι η απάντηση που δόθηκε ήταν πράγµατι σωστή, αλλά δεν
φανέρωνε καµία αξιοσηµείωτη γνώση Φυσικής.
Για να διαλευκανθεί τελείως το θέµα, αποφασίστηκε να καλέσουν το
φοιτητή και να του αφήσουν έξι λεπτά, µέσα στα οποία αυτός θα έπρεπε
να δώσει µια προφορική απάντηση που να µην είναι τόσο απλοϊκή, αλλά να
δείχνει κάποια εξοικείωση µε τις ßασικές αρχές της Φυσικής.

Για πέντε λεπτά ο φοιτητής έµενε σιωπηλός, ßαθιά απορροφηµένος στις
σκέψεις του. Ο εξεταστής του θύµισε ότι ο χρόνος τελειώνει και ο
φοιτητής απάντησε ότι είχε στο µυαλό του µερικές ιδιαίτερα σχετικές
απαντήσεις, αλλά δε µπορούσε να αποφασίσει ποια να χρησιµοποιήσει.
Στην προτροπή να ßιαστεί, απάντησε ως εξής:
«Κατ' αρχήν, θα µπορούσαµε να ανεßάσουµε το ßαρόµετρο στην ταράτσα του
ουρανοξύστη, να το αφήσουµε να πέσει και να µετρήσουµε το χρόνο που
κάνει µέχρι να φτάσει στο έδαφος. Το ύψος του κτιρίου µπορεί να
υπολογιστεί τότε από τον τύπο: H=(gt 2)/2. Όµως, δε θα το συνιστούσα
γιατί θα ήταν κρίµα για το ßαρόµετρο».
«Μια άλλη εναλλακτική απάντηση» είπε ο φοιτητής «είναι η εξής: Εάν
υπάρχει ηλιοφάνεια, θα µπορούσαµε να µετρήσουµε το ύψος του
ßαρόµετρου, να το στήσουµε όρθιο στο έδαφος και µετά να µετρήσουµε του
µήκος της σκιάς του. Στη συνέχεια µετρούµε το µήκος της σκιάς του
ουρανοξύστη, και µε απλό τρόπο µπορούµε να υπολογίσουµε το πραγµατικό
ύψος του ουρανοξύστη µε αριθµητική αναλογία».
«Αλλά, εάν θα θέλατε να αντιµετωπίσετε το θέµα µε ιδιαίτερα
επιστηµονικό τρόπο, θα µπορούσατε να δέσετε ένα µικρού µήκους νήµα στο
ßαρόµετρο και να το θέσετε σε ταλάντωση σαν εκκρεµές, πρώτα στο έδαφος
και µετά στην ταράτσα του ουρανοξύστη. Το ύψος θα µπορούσε να ßρεθεί
µετρώντας και συγκρίνοντας τις δύο περιόδους, οι οποίες είναι
αντιστρόφως ανάλογες των τετραγωνικών ριζών των επιταχύνσεων της
ßαρύτητας στο έδαφος και στο ύψος του ουρανοξύστη. Η επιτάχυνση της
ßαρύτητας εξαρτάται µε τη σειρά της από το ύψος από την επιφάνεια της
γης και συνεπώς γνωρίζοντας την επιτάχυνση της ßαρύτητας στην ταράτσα
ßρίσκουµε το ζητούµενο ύψος».
«Α!»είπε πάλι ο φοιτητής, «Υπάρχει κι ένας άλλος τρόπος, όχι κακός: Αν
ο ουρανοξύστης διαθέτει εξωτερική σκάλα κινδύνου, θα ήταν ευκολότερο
να ανεßεί κανείς τη σκάλα ßάζοντας διαδοχικά σηµάδια επαναλαµßάνοντας
το µήκος του ßαρόµετρου. Μετά θα ήταν εύκολο να υπολογίσει το ύψος του
ουρανοξύστη προσθέτοντας όλα αυτά τα µήκη.
Αλλά, αν απλώς θα θέλατε να είστε ιδιαίτερα ßαρετός δίνοντας µια
ορθόδοξη απάντηση, θα µπορούσατε να µετρήσετε την ατµοσφαιρική πίεση
στην ταράτσα και στο έδαφος και να µετατρέψετε τη διαφορά των
millibars σε ανάλογη διαφορά σε µέτρα.»

«Όµως, επειδή ως φοιτητές παροτρυνόµαστε συνέχεια να ασκούµε την
ανεξαρτησία του µυαλού µας και να εφαρµόζουµε επιστηµονικές µεθόδους,
αναµφίßολα ο καλύτερος τρόπος θα ήταν να χτυπήσουµε την πόρτα του
θυρωρού και να του πούµε:
Αν θα ήθελες να έχεις ένα ωραίο καινούριο ßαρόµετρο, θα σου χαρίσω
αυτό αν µου πεις το ύψος του ουρανοξύστη».

Ο φοιτητής ήταν ο Niels Bohr
(http://en.wikipedia.org/wiki/Niels_Bohr), ο µόνος Δανός που τιµήθηκε
µε το ßραßείο Νόµπελ Φυσικής.

Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2013

Η ιστορία των πραγμάτων

Η δύναμη των λέξεων

Ο καλός καταναλωτής


Το πείραμα με τον βιολιστή στο μετρό

Playing for Change - Stand by me

Γυάλινα Γιάννενα

Ψαρογιώργης,Αγγελάκας - Σαν το νερό του ποταμού

Εκπαίδευση για την ενέργεια


Παρακάτω θα βρείτε δύο πολύ ενδιαφέρουσες ιστοσελίδες σχετικά με την "ενέργεια".

energolab                                     Ανανεώσιμες πηγές & εξοικονόμηση ενέργειας

Αναζητώντας την Βερενίκη


Η σειρά 13 επεισοδίων «Αναζητώντας την Βερενίκη» με τον καθηγητή του Πανεπιστημίου Κρήτης Γιώργο Γραμματικάκη. Μια συνέχεια – επέκταση – συμπλήρωση του γνωστού βιβλίου του «Η κόμη της Βερενίκης» το οποίο συστήνεται ανεπιφύλακτα.

Έτσι βλέπω τον κόσμο


Άλλη μια σειρά με 8 ενδιαφέροντα ντοκυμαντέρ με τους Στράτο Θεοδοσίου και Μάνο Δανέζη


Το σύμπαν που αγάπησα


Όλη η σειρά επεισοδίων ( 107 επεισόδια !) της εκπομπής
 «Το σύμπαν που αγάπησα» από τα οποία μπορείτε να διαλέξετε αυτό που σας ενδιαφέρει. Η σειρά έχει παρουσιαστεί πρίν από μερικά χρόνια από την ΕΤ3 και είχαν την επιστημονική επιμέλεια και παρουσίαση οι καθηγητές αστροφυσικής και αστρονομίας Στράτος Θεοδοσίου και Μάνος Δανέζης

Γυναίκες

Mujeres from Zoi Gialitaki on Vimeo.

Μουσεία


Στον σύνδεσμο Google Art Project μπορείτε να περιηγηθείτε σε πάρα πολλά μουσεία του κόσμου με την τεχνολογία της Google Street-view, σάν να βρίσκεστε μέσα στο μουσείο, να δείτε σε υψηλή ανάλυση έργα που σας ενδιαφέρουν και να πάρετε πληροφορίες για τα εκθέματα.

Συστήνεται η περιήγηση στα τρία Ελληνικά μουσεία που περιλαμβάνονται.

Το μουσείο Ακρόπολης

Το μουσείο Μπενάκη

Το μουσείο κυκλαδικής τέχνης

Καλές περιηγήσεις!




Οπτικοακουστικό υλικό

Πειράματα, μικρές ιστορίες επιστήμης, χρονολόγια, ομιλίες και δια-δράσεις θα βρείτε στον παρακάτω σύνδεσμο από το Ίδρυμα Ευγενίδου

Ερωτόκριτος

Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2013

Η χώρα του πολιτισμού

Casus Belli

Μιμίδια



«Μια ιδέα είναι κάτι που έχεις. Μια ιδεολογία είναι κάτι που σε κατέχει.» - Morris Berman
Τα μιμίδια αποτελούν θεμελιώδεις μονάδες-φορείς πολιτισμικής κληρονομιάς (τραγούδια, τρόποι συμπεριφοράς, μόδα, επιστημονικές ιδέες, θρησκευτικές πεποιθήσεις ή δοξασίες, κτλ), τα οποία μεταδίδονται από τον ένα εγκέφαλο στο άλλο.
Πρόκειται για όρο που εισηγήθηκε το 1976 ο βιολόγος Pίτσαρντ Nτόκινς, στο διάσημο πια μπεστ σέλερ «Το Εγωιστικό Γονίδιο». Σε αυτό εκφράζεται η άποψη ότι η βιολογική εξέλιξη εξαρτάται ουσιαστικά από τα γονίδια και ότι η φυσική επιλογή γίνεται στο δικό τους βασικά επίπεδο και για το δικό τους συμφέρον.
Τα γονίδια ονομάζονται εδώ «εγωιστικά», όχι διότι διαθέτουν κάποια ιδιαίτερη θέληση ή προσωπικό κίνητρο, αλλά διότι μπορούν να περιγραφούν καλύτερα σα να διαθέτουν! Μεταβιβάζονται έτσι ώστε να εξυπηρετούν πάντα το δικό τους «ατομικό συμφέρον» της επιβίωσης και αντιγραφής, ανεξάρτητα από το συμφέρον του ίδιου του οργανισμού. Η ανθρώπινη συμπεριφορά προσαρμόζεται στη στρατηγική της γονιδιακής αναπαραγωγής και η εξέλιξη των εμβίων όντων μπορεί να θεωρηθεί έτσι σαν η επιβίωση και ο πολλαπλασιασμός των γονιδίων τους.
Ο Ντόκινς ονόμασε τα αναπαραγόμενα γονίδια αντιγραφείς, αλλά επεσήμανε ότι η εξέλιξη μπορεί να βασιστεί σε οποιοδήποτε αντιγραφέα ακολουθεί τις τρεις βασικές εξελικτικές αρχές: την πιστότητα αντιγραφής (με σποραδικά εντούτοις λάθη ή μεταλλάξεις που βοηθούν στην εξέλιξη και επιλογή), τη γονιμότητα (όσο ταχύτερη είναι η αντιγραφή, τόσο περισσότερο θα εξαπλωθεί ο αντιγραφέας) και τη μακροβιότητα (όσο περισσότερο ζει το αντιγραφόμενο «σχέδιο», τόσο περισσότερα αντίγραφα θα μπορούν να παραχθούν απ’ αυτό).
Προς το τέλος του βιβλίου του υπέβαλε το ερώτημα εάν υπάρχουν και άλλοι αντιγραφείς στη φύση που να εκπληρώνουν τα βασικά αυτά χαρακτηριστικά. Η απάντησή του ήταν θετική και εισήγαγε έτσι για πρώτη φορά την έννοια τουμιμιδίου (meme) σα μια μονάδα πολιτιστικής μετάδοσης και αντιγραφής ή απλά σα μια μονάδα μίμησης: «Όπως ακριβώς τα γονίδια διαδίδονται στη δεξαμενή των γονιδίων, μεταπηδώντας από σώμα σε σώμα μέσω του σπέρματος ή των ωαρίων, έτσι και τα μιμίδια διαδίδονται στην δεξαμενή των μιμιδίων μεταπηδώντας από εγκέφαλο σε εγκέφαλο…».
Όπως τα γονίδια, η βασική μονάδα αντιγραφής των γενετικών πληροφοριών, αντιγράφονται από τους γονείς στους απογόνους, έτσι και τα μιμίδια, η βασική μονάδα των πολιτιστικών πληροφοριών, αντιγράφονται από άτομο σε άτομο, ή καλύτερα από εγκέφαλο σε εγκέφαλο, αναπαραγόμενα με τη μίμηση. Και σε αυτά συμβαίνουν μεταλλάξεις – ευκολότερα μάλιστα από τα γονίδια – όπως π.χ. όταν ξεχνάμε τη στροφή ενός τραγουδιού ή όταν εξωραϊζουμε, για λόγους εντυπωσιασμού, μια αντιγραφόμενη πληροφορία ή ιστορία.
Ανάλογα, συμβαίνει μια «φυσική επιλογή» των εξελικτικά ικανότερων από αυτές τις μεταλλάξεις, με σκοπό τη διαιώνιση των αντιγραφόμενων πληροφοριών ή «ιδεών». Όπως η βιολογική εξέλιξη κατανοείται καλύτερα από την άποψη του ανταγωνισμού των εγωιστικών γονιδίων (και όχι των ειδών), έτσι και η πολιτιστική εξέλιξη της ανθρωπότητας κατανοείται καλύτερα από την άποψη του ανταγωνισμού των, επίσης εγωιστικών, μιμιδίων.
Έτσι οι ποικίλες εκφάνσεις του πολιτισμού διαδίδονται ανάμεσα σε πολλά άτομα όπως διαδίδεται μια επιδημία. Με άλλα λόγια, η πολιτισμική πληροφορία μεταβιβάζεται από νόηση σε νόηση χάρη στους ενιαίους και συνεκτικούς βασικούς φορείς της, που ονομάζονται μιμίδια. Το μιμίδιο ορίζεται ως «μονάδα πολιτισμικής μεταβίβασης ή ως μονάδα μίμησης» με την ευρύτερη έννοια του όρου.
Περιλαμβάνει τις ελάχιστες μονάδες πληροφοριών που εδράζονται στο ανθρώπινο μυαλό και μπορούν να μεταβιβασθούν ως εννοιολογικά ή συμπεριφορικά αντίγραφα μέσα από περισσότερο ή λιγότερο συνειδητές πρακτικές μίμησης τόσο από την πλευρά του μιμούμενου όσο και από εκείνη του μιμητή. Ως μιμίδια λοιπόν ταξινομούνται αντιλήψεις, πρακτικές αλλά και πάσης φύσεως υλικές κατασκευές που τις αντανακλούν ή/και τις εξυπηρετούν.
Αν και αργότερα ο Ντόκινς εξομολογήθηκε ότι εισήγαγε την έννοια του μιμιδίου με βασικό σκοπό να αποτρέψει τους αναγνώστες του από το να θεωρήσουν ότι τα γονίδια αποτελούν τα πάντα για την εξέλιξη, η μεγάλη σύγχρονη μιμιδίστρια επιστήμονας Susan Blackmore πιστεύει ότι η ιδέα του αυτή υπήρξε ένας πραγματικός δυναμίτης.
Πράγματι, προκάλεσε τη γένεση μιας νέας θεωρητικής κι εμπειρικής επιστήμης, της Μιμιδικής (Memetics), που μελετά την αναπαραγωγή, εξάπλωση και εξέλιξη των μιμιδίων και φιλοδοξεί να εξηγήσει καλύτερα από όλες τις υπάρχουσες μέχρι τώρα θεωρίες την ιστορία της πολιτιστικής μας εξέλιξης.
Τη δεκαετία του 1980 τη σκυτάλη εξέλιξης αυτής της νέας επιστήμης της Μιμιδικής πήραν πολλοί άλλοι επιστήμονες, μεταξύ των οποίων ο γνωστός Αμερικανός φιλόσοφος της τεχνητής νοημοσύνης και γνωστικός επιστήμονας Daniel Denett, ο οποίος την προώθησε στο διάσημο βιβλίο του για τη φιλοσοφία του Νου «Η Εξήγηση της Συνείδησης» (1991) και αργότερα στην «Επικίνδυνη Ιδέα του Δαρβίνου» (1995).

Παραδείγματα μιμιδίων

Γενικά μιμίδιο είναι οτιδήποτε μπορεί να μεταβιβάσει ο άνθρωπος μέσω της μίμησης, του γραπτού και προφορικού λόγου και των σύγχρονων μέσων επικοινωνίας.
Τυπικά παραδείγματα μιμιδίων είναι η γλώσσα, τα διαφημιστικά σλόγκαν, τα συνθήματα, τα κλισέ, η μόδα, η μουσική, ο χορός, τα αστεία, τα ανέκδοτα, οι παροιμίες, οι μύθοι, οι παραδόσεις, οι ιστορίες, οι παροιμίες, οι αφορισμοί, τα παιδικά ποιηματάκια, στιχάκια, παιχνίδια και δραστηριότητες, τα επικά ποιήματα, τα βιβλία, οι ταινίες, τα βίντεο, τα ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά προγράμματα, η επιστήμη, οι εφευρέσεις, τα πολιτικά και θρησκευτικά δόγματα, οι ιδεολογίες, οι προσευχές, οι λαϊκές δεισιδαιμονίες, προλήψεις και προκαταλήψεις, όσο και οι ιδέες περί Δικαιοσύνης, Ελευθερίας, Δημοκρατίας, Ιδιοκτησίας, Εθνικής Συνείδησης και Ανεξαρτησίας.
Είναι δηλαδή όλες αυτές οι πληροφορίες που αντιγράφονται με επιτυχία από άτομο σε άτομο και χωρίς τις οποίες δεν θα είμασταν πλήρως ανθρώπινοι. Ο πολιτισμός μας έχει σχεδιαστεί από τον ανταγωνισμό των μιμιδίων, όπως ακριβώς ο βιολογικός κόσμος έχει σχεδιαστεί από τον ανταγωνισμό των γονιδίων.

Μιμίδια: Οι ιοί του Νου

Είδαμε πως το μιμίδιο είναι μια μονάδα πληροφορίας που διαδίδεται από το ένα άτομο στο άλλο μέσω της μίμησης. Η «αντιγραφή» του πληροφοριακού αυτού μιμιδίου στη μνήμη του νέου ατόμου καθιστά, με βιολογικούς όρους, αυτό το άτομο έναν ξενιστή (φορέα) αυτού το μιμιδίου. Τις περισσότερες μάλιστα φορές μπορούμε να πούμε ότι ο νους αυτού του ανθρώπους έχει «μολυνθεί» από το συγκεκριμένο μιμίδιο, κατ’ αντιστοιχία με τη μόλυνση που προκαλούν οι βιολογικοί ιοί ή οι ιοί των υπολογιστών.
Το μιμίδιο δηλαδή μπορεί να θεωρηθεί σαν ένας πληροφοριακός ιός που εγκαθίσταται στο μυαλό των ανθρώπων, μολύνοντάς το, ζώντας παρασιτικά εκεί, αντιγραφόμενο από εγκέφαλο σε εγκέφαλο μέσω της μίμησης, και επηρεάζοντας και τροποποιώντας τη συμπεριφορά τους.
Όσο και να ακούγεται παράξενο ή απίθανο, ο ανθρώπινος πολιτισμός είναι ένα είδος φυλακής γύρω μας, από την οποία φαίνεται τρομακτικά δύσκολο να ξεφύγουμε όσο διαθέτουμε ένα μιμητικό εγκέφαλο που δε σταματά σχεδόν ποτέ να σκέπτεται και να μιμείται και να δηλητηριάζεται από χιλιάδες ιούς γύρω του, όντας τελείως απροστάτευτος για να αποτρέψει τις μυριάδες αυτές μολύνσεις που καθορίζουν ως επί το πλείστον την πολιτιστική του συμπεριφορά, τα πρέπει και τα οφείλω του, τις αρέσκειες και απαρέσκειές του, τις έλξεις και απωθήσεις του ή τις ιδεολογίες και τα πιστεύω του και που όλα μαζί τον ωθούν σε δράση, δίνοντας «νόημα» στην καθημερινή του ζωή και δικαιολογώντας τους καταστροφικούς πολέμους που εξαπολύει πολλές φορές εναντίον άλλων μιμιδίων, πολεμώντας δήθεν για τις αξίες του και τον «πολιτισμό» ή ενάντια στη «χυδαιότητα», «απιστία», αλλά εξυπηρετώντας στην «βαρβαρότητα» και πραγματικότητα πάντοτε το συμφέρον αυτών των ίδιων ιογόνων μιμιδίων από τα οποία έχει ο ίδιος ασυνείδητα, άκριτα και ανοχύρωτα μολυνθεί!
Αυτή είναι η «Μιμιδιομηχανή» της Susan Blackmore, ο «άνθρωπος μίμηση» ή «άνθρωπος μηχανή», χωρίς καμιά ουσιαστική «ταυτότητα» ή εσωτερικό «εαυτό» ή «ψυχή» μέσα του: συγκροτήματα απλώς μιμιδίων, μιμιδιακές ιστορίες, ιδέες και ιδεολογίες που εξυπηρετούν, καλύπτουν και δικαιολογούν άλλα μιμίδια… Μιμίδια πίσω από μιμίδια, πίσω από άλλα μιμίδια, σε μια ατέρμονη ακολουθία, σαν τους φλοιούς του κρεμμυδιού, χωρίς κανένα ίχνος ουσίας ή «πυρήνα» στο κέντρο τους. Απλά όλοι αυτοί οι μιμιδιοφλοιοί δημιουργούν την παραίσθηση του «εαυτού», της «ψυχής» ή του «ανεξάρτητου» και ως ένα σημείο δυνητικά «αθάνατου», αν ενστερνιστεί κάποιος τις διδασκαλίες της τοπικής θρησκείας του , δήθεν «ατομικού» όντος!
Στη Μιμιδική οι ιδέες θεωρούνται σαν ανεξάρτητες σχεδόν οντότητες, σε μια συμβιωτική σχέση με τους ανθρώπινους εγκεφάλους και τους πολιτισμούς. Τα μιμίδια τώρα που παράγουν με τον ανταγωνισμό τους τον ανθρώπινο πολιτισμό, μερικές φορές ανταγωνίζονται και με τα ίδια τα γονίδια, όπως π.χ. με την πολιτιστικά επιβαλλόμενη αγαμία σε ορισμένες τάξεις ιερέων και ασκητών. Εδώ ο φυσικός και σαρκικός έρωτας «εξευγενίζεται» και μετασχηματίζεται στον «θείο» έρωτα», εισβάλλοντας μεταμφιεσμένος στα μυστικιστικά οργασμικά οράματα των «αγίων», αν δε βρει άλλες παραφυσικές διεξόδους…
Όπως σημειώνει η Blackmore, «κάθε μιμίδιο που μπορεί να αντιγραφεί, θα αντιγραφεί». Ο κόσμος είναι έτσι γεμάτος από επιτυχή μιμίδια. Τα υπόλοιπα έχουν απλώς εκλείψει. Τα μιμίδια μπορούν να εμφανιστούν με άπειρους τρόπους. Κάθε φορά που λέμε κάτι, αυτό είναι ένα πιθανόν μιμίδιο που μπορεί να αντιγραφεί από κάποιον ή όχι. Ο εγκέφαλός μας συνδέει συνεχώς παλαιά μιμίδια σε καινούργιους συνδυασμούς δημιουργώντας νέα μιμίδια. Υπάρχει συνεχώς μια «δημιουργική» εξελικτική διαδικασία μέσα στο κεφάλι μας και με τους ανθρώπους που επικοινωνούμε. Δεν υπάρχει συνεπώς μόνον ο βιολογικός αντιγραφέας, αλλά και ο πολιτιστικός, και από την αλληλεπίδρασή τους έχουμε, τελικά, σύμφωνα με την Blackmore, τη συνεξέλιξη μιμιδίων-γονιδίων:
«Υπάρχουν φαινόμενα που δεν μπορούν να εξηγηθούν μόνον από το γενετικό κίνητρο (όπως π.χ. η γλώσσα, η οποία δε φαίνεται να προσφέρει κανένα γενετικό πλεονέκτημα), αλλά εξηγούνται εύκολα με το μιμιδιακό κίνητρο. Οι άνθρωποι εξελίχθηκαν κατά μήκος δύο και όχι ενός αξόνων: του γενετικού και του μιμιδιακού. Η γλώσσα διαδίδει μιμίδια. Επομένως η γλώσσα εξελίχθηκε για να διαδώσει καλύτερα τα μιμίδια. Η γλώσσα δεν αντιπροσωπεύει ένα εξελικτικό πλεονέκτημα για τα γονίδια, αλλά για τα μιμίδια. Αμφότερα γονίδια και μιμίδια είναι αντιγραφείς με ισοδύναμο στάτους. Η εξέλιξη της ανθρώπινης φυλής καθοδηγείται από τη συνεξέλιξη των δυο αυτών αντιγραφέων…».
Κάποιες ιδέες θα μεταδοθούν με λιγότερη επιτυχία από άλλες. Οι δεύτερες τελικά θα εκλείψουν, ενώ οι πρώτες θα επιβιώσουν, θα εξαπλωθούν και τελικά, κατά το μάλλον ή ήττον θα μεταλλαχτούν, συνεχίζοντας την εξέλιξή τους. Στη διαδικασία αυτή της εξέλιξης και μετάλλαξης θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι τα μιμίδια που αναπαράγονται πιο αποτελεσματικά κι εξαπλώνονται έτσι καλύτερα, μπορεί να αποδειχτούν μερικές φορές πολύ επιβλαβή για τους ξενιστές τους, όπως π.χ. το αυτοτοξικό μιμίδιο της αυτοκτονίας των καμικάζι πολεμιστών, του χαρακίρι των ταπεινωμένων σαμουράι ή της ομαδικής αυτοκτονίας των μελών διαφόρων θρησκευτικών αιρέσεων.
Μια άλλη βασική διαφορά μεταξύ γονιδίων και μιμιδίων είναι ότι στα γονίδια η αντιγραφή ή γενετική μεταφορά γίνεται πάντα «κάθετα» (από το γονέα στο παιδί) και σε περιορισμένο μόνον αριθμό απογόνων. Αντίθετα, στην πολιτιστική μεταφορά τα μιμίδια μπορούν να διαβιβαστούν με οποιοδήποτε τρόπο μεταξύ δυο οποιωνδήποτε ατόμων («οριζόντια» μετάδοση) και σε μεγάλη έτσι ποσότητα αντιγράφων, κάνοντάς τα έτσι να μοιάζουν περισσότερο με τις μολύνσεις ή τα παράσιτα.
Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που για τη μελέτη της διάδοσης των ιδεών έχουν χρησιμοποιηθεί μοντέλα από την γενετική των πληθυσμών και της επιδημιολογίας! Μια ακόμα «παρασιτική» ιδιότητα των μιμιδίων είναι ότι μπορούν να παραμείνουν αδρανή για μεγάλες χρονικές περιόδους, μέχρι να ενεργοποιηθούν τελικά από κάποια ειδική συνθήκη ή μηχανισμό, κατ’ ανάλογο τρόπο με τους βιολογικούς ιούς ή τους ιούς των υπολογιστών.
Εμείς οι άνθρωποι, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλα ζώα, μιμούμαστε εύκολα και σχεδόν τα πάντα. Εάν δεχθούμε ότι τα μιμίδια μεταβιβάζονται με τη μίμηση, τότε πρέπει να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι μόνο οι άνθρωποι είναι ικανοί για μια εκτενή μιμητική μετάδοση. Είναι η μίμηση που μας καθιστά διαφορετικούς από άλλα ζώα, γι’ αυτό μόνον εμείς έχουμε τόσο μεγάλους εγκεφάλους, γλώσσα και σύνθετο πολιτισμό.
Η Susan Blackmore στο βιβλίο της «Η Μιμιδιομηχανή» υποστηρίζει ότι όλοι μας είμαστε μηχανές μιμιδίων που εξελίχθηκαν σα διαδότες ιδεών. Εξελιχθήκαμε για να βοηθήσουμε το ταξίδι των ιδεών, όπως ακριβώς οι μηχανές φαξ, τα βιβλία και το Διαδίκτυο. Σύμφωνα με τη θεωρία της Μιμιδικής, όλες αυτές οι μηχανές σχεδιάστηκαν από την μιμιδιακή εξέλιξη. Τα μιμίδια είναι συνήθειες, δεξιότητες, ιδέες, τεχνολογίες και ιστορίες, που αντιγράφονται από άτομο σε άτομο ή από ένα άτομο σε τεχνολογικά αντικείμενα.
Με άλλα λόγια, όλος ο πολιτισμός μας είναι μιμίδια. Όπως τα γονίδια, τα μιμίδια είναι εγωιστικοί αντιγραφείς. Είναι πληροφορίες που αντιγράφονται μέσω της μετάλλαξης και της επιλογής. Αυτό σημαίνει ότι εξελίσσονται προς όφελός τους, ανεξάρτητα από την επίδρασή τους στους ανθρώπους που τα αντιγράφουν, τα είδη ή τον πλανήτη.
Τι είναι αυτό που μας καθιστά ανθρώπους; Στην αρχή ήταν η μίμηση και η εμφάνιση των μιμιδίων, τώρα είναι ο τρόπος που εργαζόμαστε σα μιμιδιομηχανές, ζώντας στον πολιτισμό που τα μιμίδια μας έχουν κάνει να δημιουργήσουμε.
Γιατί δεν μπορούμε να σταματήσουμε να σκεπτόμαστε; Η εκπληκτική απάντηση της Μιμιδιακής είναι επειδή τα μιμίδια μας αναγκάζουν να συνεχίσουμε να σκεπτόμαστε και να μιλάμε για να διαδώσουμε περισσότερα μιμίδια!

Μιμιδική Μηχανική

Κατά αναλογία τώρα με τη γενετική μηχανική, υπάρχει και η μιμιδική μηχανική (Memetics) ή μιμιδιομηχανική, που ασχολείται με τη συνθετική ανάπτυξη μιμιδίων με σκοπό την αλλαγή της συμπεριφοράς των ανθρώπων. Αυτή χρησιμοποιεί συνήθως διάφορες κοινωνιολογικές και ψυχολογικές μελέτες για την ανάπτυξη των κοινωνιών, των τρόπων σκέψης των ανθρώπων, την εξέλιξη και υποβλητικότητα του μυαλού τους και άλλα πολλά.
Τη μιμιδική αυτή μηχανική χρησιμοποιεί σ’ ένα μεγάλο μέρος το σύστημα για να υποδουλώνει και ελέγχει τις μεγάλες μάζες. Τις ίδιες ιδέες της μιμιδικής μηχανικής (και της προπαγάνδας) χρησιμοποιεί συνειδητά και η εμπορική διαφήμιση για να διεισδύσει επίσης στις μεγάλες μάζες.
Από την άλλη μεριά, μόλις ανοίξει κάποιος το στόμα του και πει κάτι ή κάνει κάτι που δεν έχει ακόμα αντιγραφεί από κάποιον άλλον, αλλά που μπορεί να αντιγραφεί από άλλους, τότε αυτός έχει απελευθερώσει ένα νέο μιμίδιο! Με αυτή την έννοια θα μπορούσαμε να πούμε ότι όλοι μας τελικά είμαστε σε έναν ορισμένο βαθμό (οι περισσότεροι ασυνείδητα) μιμιδιο-μηχανικοί.

Μιμιδική και Διαδίκτυο

Το Διαδίκτυο είναι ένας αληθινός παράδεισος για τα μιμίδια. Οι υπολογιστές αποθηκεύουν τις πληροφορίες ακριβέστερα από τους ανθρώπινους εγκεφάλους και μπορούν να αντιγράψουν αυτές τις πληροφορίες γρήγορα σε ένα απέραντο πλήθος άλλων υπολογιστών. Αυτό σημαίνει ότι συμβαίνει μια νέα διαδικασία μιμιδιακής παρόρμησης στην οποία η αύξηση των διαθέσιμων μιμιδίων προκαλεί αύξηση στις μηχανές αντιγραφής τους κ.ο.κ.
Το αποτέλεσμα δεν είναι μόνον το Διαδίκτυο, αλλά και τα κινητά τηλέφωνα, τα CD players, MP3 playerς, DVDs, τηλεοπτικά τηλέφωνα και πολλά άλλα. Είναι η εποχή μας, η εποχή των βιολογικών μιμιδιομηχανών. Ελάχιστοι άνθρωποι σήμερα στις αναπτυγμένες κοινωνίες μπορούν να αντισταθούν στην επιθυμία ενός κινητού τηλεφώνου. Σύντομα θα αισθανθούν την ανάγκη να πάρουν τον πιο πρόσφατο δέκτη, ενισχυτή σκέψης και όλα τα είδη ενισχύσεων που θα μετατρέψουν τους βιολογικούς τους εγκεφάλους σε υπερυπολογιστές. Θα μπορούν τότε να αποθηκεύσουν και να διαβιβάσουν ακόμη περισσότερα μιμίδια και τα μιμίδια θα συνεχίσουν την επέκταση αυτής της ικανότητας.

Μολυσματικά μιμίδια

Όλοι γενικά οι άνθρωποι προσπαθούν να μολύνουν τους άλλους με τα μ ιμίδια που βρίσκουν πιο ελκυστικά, ανεξάρτητα από τη αντικειμενική αξία τους ή από το αν μερικά από αυτά μπορεί να αποδειχτούν επιβλαβή για τους ξενιστές τους.
Ποια είναι τα συμπτώματα της μόλυνσης από μιμίδια; «Είναι δύσκολος ο εντοπισμός των ιών του νου», εξηγεί ο Dawkins. «Όταν κάποιος έχει μολυνθεί δεν το συνειδητοποιεί και αρνείται κάτι τέτοιο. Επιπλέον είναι βέβαιος για την αυθεντικότητα, την πρωτοτυπία και την ορθότητα των απόψεων του».
Εν τω μεταξύ, χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε, τα μιμίδια αγωνίζονται να επιβιώσουν και να αναπαραχθούν. Αρκεί να πούμε σ’ ένα παιδί έξι χρονών ότι ο Άι Βασίλης δεν υπάρχει, ότι είναι ανθρώπινη επινόηση, για να καταλάβουμε με τον πιο άμεσο και πρακτικό τρόπο ότι όταν ένα γόνιμο μιμίδιο εγκαθίσταται σε κάποια νόηση, ο εγκέφαλος μεταμορφώνεται σε «όχημα» διάδοσης του μιμιδίου.
Η πιο χαραχτηριστική περίπτωση μολυσματικών μιμιδίων είναι οι θρησκείες. Ο Μαρξ ονόμασε τη θρησκεία «όπιο του λαού», αλλά ο δεδηλωμένος αθεϊστής Dawkins προχώρησε ακόμα περισσότερο και την ονόμασε στο βιβλίο του «Η περί Θεού αυταπάτη», μαζί με όλα τα θρησκευτικά μιμίδια, μολυσματικούς «ιούς του νου».
Η μόλυνση της «πίστης» μας δε σταματάει σ’ εμάς τους ίδιους, στις ψευδαισθήσεις μας και στις αυταπάτες μας, αλλά προχωρά πολλές φορές σε μια εξωτερική δράση εναντίον άλλων, αντιπάλων μιμιδίων ή πίστεων άλλων ανθρώπων, σκοτώνοντάς τους ή υποστηρίζοντας έστω το θάνατό τους. Σε πιο ήπιες περιπτώσεις, κυριαρχεί απλά ένα αίσθημα «κακίας» και αντίδρασης προς τους «αλλόπιστους», «αποστάτες» ή «αιρετικούς». Από την άλλη μεριά, μερικές φορές το ίδιο το μιμίδιο της πίστης μας είναι αυτοτοξικό, επιζητώντας τη δική μας καταστροφή για διάφορους «ενάρετους» λόγους ή λόγους «σωτηρίας» μας ή «απελευθέρωσής» μας.
Η «πίστη» μας είναι κατά συντριπτική πλειοψηφία η πίστη συνήθως των γονέων μας και των παππούδων μας! Μολυνθήκαμε απλώς από μικροί, από το οικογενειακό και πολιτιστικό περιβάλλον μας, όταν δε διαθέταμε κανένα μέσον άμυνας για να αντιπαρατάξουμε εναντίον αυτών των τοξικών μιμιδίων.

Αντιβίωση και προστασία

Οι περισσότεροι άνθρωποι, η τρομακτικά μεγάλη πλειοψηφία, είναι σκλάβοι των μιμιδίων και η «απελευθέρωση» μπορεί να οριστεί ως ένα σημείο σαν η απελευθέρωση από αυτή την αυτόματη μιμητική και εκτική υποδούλωσή μας στα πολιτιστικά μας μιμίδια.
Ο νους του ανθρώπου επιζητά απεγνωσμένα τη μιμιδιοτροφή, ένα ψυχολογικό δεκανίκι που να «ερμηνεύει» τον κόσμο των άγνωστων και άναρχων ενεργειών γύρω του και να τον μεταπλάθει σε έναν κατανοητό κόσμο «τάξης» και «ασφάλειας».
Ο Dawkins προτείνει σαν αντιβιοτικό, εναντίον της ιοβόλας δράσης των τοξικών μιμιδίων, την επιστημονική λογική. Ο Dennet από τη μεριά του προτείνει την κατασκευή ενός μιμιδιο-ανοσολογικού συστήματος, τη δημιουργία δηλαδή νέων μιμιδίων ή αντιγόνων για την καταπολέμηση των τοξικών μιμιδίων.
Σε κάθε περίπτωση η λογική, παρόλο που είναι επίσης ένα μιμίδιο, είναι ένα χρήσιμο μιμίδιο, αν είναι γνωστό το πεδίο δράσης της και οι περιορισμοί της και δε την θεωρήσουμε σαν την ύστατη πραγματικότητα. Η λογική είναι το «πέπλο της Ίσιδας»! Σκεπάζει, καλύπτει και αποκρύβει την πραγματικότητα, υποδυόμενη συνήθως το ρόλο της.
Η βασική όμως χρήση της αποτελεί ένα ισχυρότατο και οξύτατο όπλο για την αντιμετώπιση εκατομμυρίων άλλων, άχρηστων και ανόητων μιμιδίων, πολύ υποδεέστερων αυτής. Είναι ένα συνειδητό «δόγμα» που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε εναντίον των άλλων δογμάτων. Εξ’ άλλου, η αξία κάθε εγκεφάλου εξαρτάται τελικά από την ποιότητα των μιμιδίων που μεταφέρει…

Πηγή: Gravitonio

Το βιβλίο του Richard Dawkins «Το εγωϊστικό γονίδιο» σε μετάφραση του Λουκά Μαργαρίτη , έκδοση 1988 μπορείτε να το κατεβάσετε από εδώ


Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2013

Ο καλύτερος δάσκαλος που είχα ποτέ…


Ένα υπέροχο κείμενο που βρήκα στην ιστοσελίδα www.antidogma.gr και … που με εκφράζει απόλυτα!!!
ByΛουκάς Καβακόπουλος

Μόρφωση δεν είναι το να μπορείς να κρατήσεις στη μνήμη σου πολλά πράγματα ή να γνωρίζεις πολλά. Μόρφωση είναι το να είσαι σε θέση να ξεχωρίζεις εκείνο που γνωρίζεις από εκείνο που δεν γνωρίζεις.

Ανατόλ Φρανς




Ο κ. Whitson δίδασκε φυσική στην έκτη τάξη του δημοτικού.

Την πρώτη ημέρα που είχαμε μάθημα μαζί του, μας έκανε μια ομιλία για ένα πλάσμα που ονομάζεται «γατολέων», ένα νυχτόβιο ζώο που εξαφανίστηκε κατά τη διάρκεια της εποχής των παγετώνων.

Καθώς μιλούσε, μας έδωσε να κοιτάμε ένα κρανίο. Εμείς κρατήσαμε σημειώσεις των πραγμάτων που μας έλεγε, γιατί αργότερα θα μας έβαζε τεστ.

Όταν πήρα πίσω την κόλλα μου, σοκαρίστηκα! Υπήρχε ένα μεγάλο κόκκινο Χ πάνω σε κάθε μία από τις απαντήσεις μου. Είχα αποτύχει! Έπρεπε να υπάρχει κάποιο λάθος! Είχα γράψει ακριβώς ό,τι είχε πει ο κ. Whitson!

Τότε συνειδητοποίησα ότι όλοι στην τάξη είχαν αποτύχει. Τι είχε συμβεί;

Πολύ απλά. O κ. Whitson μας εξήγησε ότι όσα μας είπε σχετικά με τον «γατολέοντα», τα είχε βγάλει από το μυαλό του. Ποτέ δεν υπήρχε αυτό το ζώο. Οι πληροφορίες στις σημειώσεις μας ήταν, επομένως, λανθασμένες. Πώς περιμέναμε να μας βάλει καλό βαθμό για λανθασμένες απαντήσεις;

Περιττό να πω ότι ήμασταν εξοργισμένοι. Τι είδους τεστ ήταν αυτό; Και τι είδους δάσκαλος;

Έπρεπε να το είχαμε καταλάβει, μας είπε ο κ. Whitson. Εξάλλου, την ίδια στιγμή που μας έδινε να δούμε το κρανίο του γατολέοντα (στην πραγματικότητα ήταν μιας γάτας) μας έλεγε ότι δεν είχε σωθεί κανένα ίχνος του ζώου! Είχε περιγράψει την καταπληκτική νυχτερινή όραση του, το χρώμα της γούνας του και διάφορα άλλα χαρακτηριστικά, που κανονικά δεν έπρεπε να γνωρίζει! Είχε δώσει στο ζώο ένα γελοίο όνομα, και εμείς ακόμη και τότε δεν υποπτευθήκαμε τίποτα! Τα μηδενικά στις κόλλες μας θα καταγράφονταν στο επίσημο βαθμολόγιο μας, είπε. Και έτσι έγινε.

Ο κ. Whitson μας είπε ότι ήλπιζε πως θα μαθαίναμε κάτι από όλη αυτή την εμπειρία: Ότι οι εκπαιδευτικοί και τα σχολικά βιβλία δεν είναι αλάνθαστα. Στην πραγματικότητα, κανείς δεν είναι. Μας είπε να μην αφήσουμε το μυαλό μας να κοιμηθεί, και να το λέμε όταν πιστεύαμε ότι ο ίδιος ή το βιβλίο ήταν λάθος.



Κάθε μάθημα ήταν μια περιπέτεια με τον κ. Whitson. Ακόμη θυμάμαι κάποιες μέρες αυτούσιες, σχεδόν κάθε στιγμή τους. Μια μέρα μας είπε ότι η Volkswagen του ήταν ένας ζωντανός οργανισμός. Μας πήρε δύο ολόκληρες μέρες για να μπορέσουμε να διατυπώσουμε μια άρνηση που δέχτηκε ως αδιαμφισβήτητη. Δεν μας άφησε να ησυχάσουμε μέχρι που αποδείξαμε όχι μόνο ότι γνωρίζαμε καλά τι είναι ένας οργανισμός, αλλά και ότι είχαμε το σθένος να πολεμήσουμε για την Αλήθεια.

Κουβαλήσαμε τον καίνουργιο αυτό σκεπτικισμό σε όλες τις επόμενες τάξεις μας. Αυτό προκάλεσε προβλήματα στους άλλους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι δεν είχαν συνηθίσει να τους αμφισβητούν. Σε κάποιες περιπτώσεις ο καθηγητής ιστορίας έλεγε κάτι, και κάποιος έβηχε υποτιμητικά μουρμουρίζοντας «…γατολέων».

Αν μου ζητηθεί ποτέ να προτείνω μία λύση για τα προβλήματα στα σχολεία μας, θα είναι ο κ. Whitson. Δεν κάναμε καμιά μεγάλη επιστημονική ανακάλυψη, αλλά τα παιχνίδια του κ. Whitson δίδαξαν σε μένα και τους συμμαθητές μου κάτι εξίσου σημαντικό: το θάρρος να κοιτούμε τους ανθρώπους στα μάτια και να τους λέμε ότι κάνουν λάθος. Μας δίδαξαν επίσης ότι μπορούμε να το κάνουμε με διασκεδαστικό τρόπο.

Δεν το εκτιμούν φυσικά όλοι. Κάποτε μίλησα σε έναν δάσκαλο για τον κ. Whitson και έμεινε άφωνος. «Δεν έπρεπε να σας εξαπατήσει έτσι», είπε.

Κοίταξα τον δάσκαλο στα μάτια και του είπα ότι έκανε λάθος.

3D Περιηγήσεις


Οι σύνδεσμοι αυτοί σας πηγαίνουν σε μία υπέροχη 3D επισκόπηση της περιοχής στην οποία αναφέρονται. Για ένα ταξίδι, λίγο διαφορετικό, σε όλο τον κόσμο.

Venezuela, Surroundings of Angel Falls, Venezuela
Angel falls, Venezuela
Kalyan Minaret, Bukhara, Uzbekistan
Miami, USA
Victoria Falls, Zambia
Lake Powell, USA
Manhattan, New York, USA
Golden Gate Bridge, San Francisco, USA
Millennium UN Plaza Hotel, New York, USA
Oahu, Hawaii, USA
Las Vegas, Nevada, USA
Millennium UN Plaza Hotel, New York, USA
Golden Gate Bridge, USA
Statue of Liberty, New York, USA
Manhattan, New York, USA
Hollywood, California, USA
San Juan and Colorado rivers, USA
Goosenecks, Utah, USA
Mono Lake, California, USA
Millennium UN Plaza Hotel, New York, USA
Chicago, Illinois, USA
Los Angeles, California, USA
Kiev, Ukraine
Ay-Petri, Ukraine
Dubai, UAE
Dubai, Islands, UAE
Palm Jumeirah, Dubai, UAE
Bangkok, Thailand
Sankt-Moritz, Switzerland
Cape Good Hope, South Africa
Cape-Town, South Africa
Moscow, MSU, Russia
Moscow, Kremlin, Bolotnaya Square , Russia
Moscow, Russia
Moscow Kremlin, Russia
55.748765;37.540841, Russia
Moscow City, Russia
Kremlin, Moscow, Russia
Moscow City, Russia
Trinity Lavra of Sait Sergius, Russia
Saint-Petersburg, Russia
New Jerusalem Monastery, Russia
Saint Petersburg, Russia
Novodevichy Convent. Moscow, Russia
Ramenki,Moscow, Russia
MKAD, Moscow, Russia
Moscow, Russia