Το λεξικό εννοιών του Eduardo Galeano

Στη βικτοριανή εποχή δεν μπορούσες να αναφέρεις τη λέξη "παντελόνια" μπροστά σε μια δεσποινίδα. Στις μέρες μας ορισμένα πράγματα δεν είναι σωστό να λέγονται δημοσίως:

· Ο καπιταλισμός φέρει το καλλιτεχνικό όνομα της οικονομίας της αγοράς.
· Ο ιμπεριαλισμός λέγεται παγκοσμιοποίηση.
· Τα θύματα του ιμπεριαλισμού λέγονται χώρες υπό ανάπτυξη, που είναι σαν να αποκαλείς τους νάνους παιδιά.
· Ο οπορτουνισμός λέγεται πραγματισμός.
· Η προδοσία λέγεται ρεαλισμός.
· Η φτώχεια λέγεται στέρηση ή στενότητα και οι φτωχοί άνθρωποι με ανεπαρκείς πόρους.
· Η απομάκρυνση των φτωχών παιδιών από το εκπαιδευτικό σύστημα είναι γνωστή με το όνομα σχολική λιποταξία.
· Το δικαίωμα του αφεντικού να απολύει τους εργάτες χωρίς αποζημιώσεις ή εξηγήσεις λέγεται ευελιξία της αγοράς.
· Η επίσημη γλώσσα αναγνωρίζει τα δικαιώματα των γυναικών ως δικαιώματα μειονοτήτων, λες και ο μισός αρσενικός πληθυσμός της ανθρωπότητας είναι η πλειονότητα.
· Αντί για στρατιωτική δικτατορία, λέμε μεταβατική κυβέρνηση.· Τα βασανιστήρια λέγονται παράνομος καταναγκασμός ή φυσικές και ψυχολογικές πιέσεις.
· Όταν οι κλέφτες είναι από καλή οικογένεια δεν είναι κλέφτες αλλά κλεπτομανείς.
· Η λεηλασία των δημόσιων αποθεμάτων από διεφθαρμένους πολιτικούς φέρει το όνομα αθέμιτος πλουτισμός.
· Τα εγκλήματα που διαπράττουν τα αυτοκίνητα καλούνται ατυχήματα.
· Όταν θέλουμε να πούμε τυφλοί, λέμε μη διορατικοί.
· Οι μαύροι είναι έγχρωμοι.
· Όπου δεις μακρόχρονη και επάρατο ασθένεια, πρέπει να διαβάζεις καρκίνο ή AIDS.
· Αιφνίδια ασθένεια σημαίνει καρδιακή ανακοπή.
· Ποτέ δεν λέμε θάνατος, λέμε το μοιραίο.
· Ποτέ επίσης δεν είναι νεκροί όσοι εξοντώνονται στις στρατιωτικές επιχειρήσεις: οι νεκροί της μάχης είναι απώλειες και οι απλοί πολίτες που σκοτώνονται χωρίς να φταίνε σε τίποτε, είναι παράλληλες ζημίες.